...

خیلی بده ک ذهنیتم نسبت ب خیلیا داره خراب میشه...

ب خیلی چیزا داره عوض میشه

امشب ی وب خوندم سرم درد گرفت از خوندنش...

بعضیا متاسفانه زیادی وقیحن...

خیلی بیشتر از حدشون...

یادت باشد ب خوابم آمدی بیدارم کنی ببوسمت...

عشق یعنی...

از من دورباشی

اما دکمه های پیراهنت را

باانگشت های من باز کنی...

از تو دور باشم

اما چایم را بالب های تو بنوشم...

عشق یعنی...

سرم را برگردانم

تو از فاصله ی هزار کیلومتری

برایم دست تکان بدهی...

من بی پروا

دستت را بگیرم...!

عنوان پست:افشین صالحی

رمز خود را وارد کنید...

دوستان خداییش شماها فک میکردین این پسر باشه!!

کسی سر از کار زن ها در نمی آورد...

کسی چ می داند...

شاید در همین لحظه زنی

برای مرد سیاستمدارش می رقصد...

یا پیانو می زند و آواز می خواند...

و جلوی جنگ جهانی بعدی را می گیرد...

کسی چ می داند

شاید تنها شرط معشوقه ی هیتلر

ب خاک و خون کشیدن دنیا بود...

کسی سر از کار زن ها در نمی آورد

زن ها باسکوتشان شعر می خوانند...

با لب هاشان قطعنامه صادر می کنند

با موهاشان جنگ می طلبند

با چشم هاشان صلح

کسی چ می داند

شاید آخرین بازمانده ی دنیا

زنی باشد ک با شیطان تانگو می رقصد...

"سیاوش شمشیری"

دنیای آروم...

 

لبخند معصومت، دنیای آرومت
 

 

خورشید تو چشمات، قدرشو می دونم!
 

 

موهای خرماییت، دستای مردادیت
 

 

شهریور لبهات، قدرشو می دونم!
 

خورشیدم، خانومم من با تو آرومم...



رویامی، دنیامی دستاتو می بوسم



خورشیدم، خانومم من با تو آرومم...



دنیامی، رویامی دستاتو می بوسم



زیبایی، محجوبی، مغروری، جذابی!



چشماتو می بندی با لبخند می خوابی



تا وقتی اینجایی این خونه پا برجاست



ما با هم خوشبختیم، دنیای ما زیباست!




"امیرحسین ضیائیان"



 

دنیای آروم زنده یاد جهان

 

دوستی از نوع آرامش...

دوستی با بعضی آدم ها مثل نوشیدن چای کیسه‌ ایست.

هول هولکی و دم دستی.

برای رفع تکلیف .

اما خستگی‌ات را رفع نمی‌کنند.

دل آدم را باز نمی‌کند. خاطره نمی‌شود.

دوستی با بعضی آدمها مثل خوردن چای خارجی ست.

پر از رنگ و بو.

این دوستی‌ها جان می دهند برای خاطره‌های دمِ دستی..

این چای خارجی را می‌ریزی در فنجان،

می‌نشینی با شکلات فندقی می‌خوری

و فکر می‌کنی خوشحال‌ترین آدم روی زمینی.

فقط نمی‌دانی چرا باقی چای که مانده در فنجان

بعد از یکی دو ساعت می‌شود رنگ قیر... سیاه ...

دوستی با بعضی آدم‌ها مثل نوشیدن چای سرگل لاهیجان است.

باید نرم دم بکشد.

باید انتظارش را بکشی.

باید برای عطر و رنگش منتظر بمانی.

باید صبر کنی.

آرام باشی و مقدماتش را فراهم کنی.

باید آن را بریزی در یک استکان کوچک کمر باریک.

خوب نگاهش کنی.

عطر ملایمش را احساس کنی

و آهسته، جرعه جرعه بنوشی‌اش و زندگی کنی...

"زندگی تان پر از دوستان ناب... "

باید دوست داشتن را بلد باشیم....

گاهى براى روزهاى تلخ بى حوصلگى


یک بوسه


بوى خوش یک پیراهن


و یا شنیدن یک دوستت دارم ساده


یک جور خوبى


حال آدم را عوض مى کند


و اینطور آدم مى فهمد


لذت دنیا


داشتن کسى ست


که دوست داشتن را بلد است


به همین سادگى …!

لطفا در اوج بی حوصلگی هم لبخند بزنین...