قلب جای آدم های خیلی خوب است...

نادر ابراهیمی در کتاب "یک عاشقانه آرام" میگوید:

"قلب"مهمانخانه نیست که آدمها بیایند،

دو سه ساعت یا دو سه روز در آن بماند و بعد بروند،

"قلب" لانه گنجشک نیست ک در بهار ساخته شود

و در پاییز باد آن را با خودش ببرد،

"قلب" راستش نمیدانم چیست اما این را میدانم که

قلب فقط جای آدمهای خیلی خوب است،

"قلب"چاه دلخوری نیست

که به وقت بدخلقی،سنگریزه ای بیندازی تا صدای افتادنش را بشنوی!

"قلب"قاصدکی ست که اگر پرهایش را بچینی،دیگه به آسمان اوج نمیگیرد،

"قلب"برکه ای ست که آرامشش به یک نگاه بهم میخورد،

"قلب"اگر بتواند کسی را دوست بدارد،

خوبی ها و حتی زخم زبانهایش را نقش دیوارش میکند،

حال،اینکه قلب چیست بماند!

من فقط این را میدانم:

"قلب"وسعتی دارد به اندازه حضور خدا...

من حرمی مقدس تر از قلب سراغ ندارم..